Surowe czy gotowane?
Nastała obecnie moda na karmienie psów i kotów surowym pokarmem. Do niedawna jeszcze byłam również zwolenniczką tej metody żywienia. Kiedy jednak zaczęłam otrzymywać coraz więcej e-maili od opiekunów o pojawiających się chorobach u ich pupili, żywionych surową dietą, postanowiłam przyjrzeć się sprawie.
Wielu opiekunów psów, pod wpływem presji zwolenników surowego żywienia, być może zadaje sobie pytanie, czy muszą karmić psa na surowo, aby był zdrowy? Niektórzy boją się podawać swoim zwierzakom surowe mięso ponieważ uważają, że może być groźne dla psów ze względu na istniejące w nim bakterie. Albo pies nie lubi surowej żywności i czuje się po niej źle i uważają, że jest to nie do końca odpowiedni pokarm dla zwierzaka. A mimo to wiele osób wywiera nacisk na ten sposób żywienia. Pies MUSI jeść tak samo jak jego przodek, wilk.
Dlaczego miałbyś karmić swojego pupila surowym pokarmem?
To może przeanalizujmy kilka argumentów.
- Pies = wilk
Często mówi się, że pies wywodzi się od wilka i rzeczywiście wilk nie znajdzie w lesie przedmiotów, za pomocą których mógłby ugotować sobie posiłek. Fakt. Wilk nie potrafi gotować.
Ale wilk nie je mięsa z przemysłowej hodowli, nafaszerowanego antybiotykami, sterydami i pestycydami, nie jest co roku przesadnie szczepiony na wszystkie choroby, nie jest odrobaczany, nie otrzymuje antybiotyków podawanych na wszelki wypadek w czasie infekcji. Wilk na wolności żyje średnio nie 13, ale raczej 5-8 lat.
Wilk nie mieszka w domu, nie śpi na wygodnym posłaniu czy śpi w wygodnym łóżku ze swoim opiekunem. Żeby przeżyć musi polować. Często musi się nabiegać za zdobyczą żeby ją zjeść, a czasem głoduje, bo nie udało się złapać ofiary. Nie jest karmiony jak psy 2 lub 3 razy dziennie.
Jelita i mikroflora
Jelita wilka są przystosowane do walki z drobnoustrojami, które wprowadzane są z pożywieniem. Ofiary wilka również nie otrzymują żadnych leków, sztucznych hormonów, żadnych środków na odrobaczanie, nie są leczone antybiotykami.
Zatem jelit wilka nie można porównywać z jelitami psa ponieważ mięso pochodzące z farm przemysłowych, zawiera już różnego rodzaju leki powstrzymujące powstawanie chorób wśród zwierząt rzeźnych. Mięso ze sklepów, w którym sprzedaje się surowe mięso dla psów czy to pochodzące z supermarketu nie ma nic wspólnego z mięsem ofiary na wolności.
Kwas solny ma silne działanie bakteriobójcze, grzybobójcze oraz wirusobójcze.
Naprawdę? A może to raczej mit? Dr. Julia Fritz, absolwentka European College of Veterinary and Comparative Nutrition weterynarz specjalizująca się w żywieniu zwierząt i dietetyce, pisze w swojej książce:
„Niektóre zarazki są zabijane, ale nie wszystkie. Istnieją bakterie odporne na kwasy, np. bakterie kwasu mlekowego, ale także Salmonella, które bez problemu przeżywają w kwasie żołądkowym. Sam kwas żołądkowy nie chroni psa przed patogenami. A zatem błędem jest sądzić, że surowe mięso nie może być szkodliwe dla jego zdrowia”.
Kwas żołądkowy z pewnością nie jest „ubezpieczeniem zdrowotnym” dla psa, pomimo, że ma go chronić przed zarazkami.
Pies nie żyje jak wilk zatem jego dieta może być inna. Chociaż jego przewód pokarmowy jest anatomicznie bardzo podobny to jednak działa zupełnie inaczej niż u wilka. W przeciwieństwie do wilka, pies jest w stanie trawić skrobię poprzez geny w genomie kodującym enzym (amylazę). Wilki nie posiadają zdolności trawienia skrobi.
2. Surowe mięso = wyższa strawność
Strawność – co to jest? Strawność to stopień wchłonięcia przez organizm zwierzęcy składników pokarmowych czyli jak wiele z żywności organizm może faktycznie wykorzystać. Często mówi się, że surowe mięso jest bardziej strawne niż gotowane mięso, więc pies więcej przyswaja. To w ogóle nie jest prawdą.
Przyswajalność żywności zależy również od rodzaju składników, a nie tylko od ich przetwarzania. Badania przeprowadzone prze dr Illia Johanna z Wiednia (poniżej praca Pani Doktor) pokazały, że strawność mięsa podawanego na surowo psom, bez dodatkowych składników wynosi około 95%.
Po ugotowaniu mięso jest strawne w 93,5%. Jak widać różnice są minimalne. Jeśli doda się węglowodany do surowego i do ugotowanego mięsa, strawność nieznacznie się zmniejsza i wynosi około 92% dla obu produktów.
Zatem można śmiało stwierdzić, że strawność surowego i gotowanego mięsa jest praktycznie nie do odróżnienia.
3. Surowe mięso = brak denaturacji
Zgadza się – denaturacja zachodzi w wyniku ogrzewania białek. Ale denaturacja zachodzi również w przewodzie pokarmowym. Białko ulega denaturacji czyli zostaje uszkodzona jego przestrzenna forma. Bez tego procesu białko nie mogłoby być dalej przetwarzane.
Tak naprawdę nie ma i nie należy dopatrywać się żadnej różnicy, jeśli denaturacja zachodzi podczas gotowanie lub podczas trawienia. Denaturacja nie oznacza jakiejś poważnej wady, oznacza jedynie zmianę struktury.
4. Surowe mięso = więcej składników odżywczych
Wiadomo, że wiele składników odżywczych ulega redukcji w trakcie gotowania. Ale są też składniki odżywcze, które uaktywniają się podczas obróbki cieplnej.
Istnieją również produkty, które nie mogą być podane psu na surowo, bez ugotowania np. ziemniaki czy rośliny strączkowe. Po ugotowaniu produkty te są dobrym źródłem składników odżywczych.
Produkty spożywcze przeznaczone do spożycia przez nasze zwierzaki, poddane delikatnej obróbce termicznej będą jeszcze bardziej wartościowe.
Zatem nie można kategorycznie twierdzić, że tylko surowy pokarm jest źródłem składników odżywczych.
W celu uzupełnienia niedoborów żywieniowych podaje się zwierzakom codziennie naturalne suplementy.
Na zakończenie…
Nie musisz zatem karmić swojego psa surowym pokarmem, jeśli odczuwasz niechęć lub jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości do takiego sposobu żywienia. Nie daj sobie również wmówić, że surowe karmienie jest zdrowym i odpowiednim dla gatunku sposobem żywienia Twojego psa. To nieprawda.
Jedynym „surowym pokarmem”, który powinien dostawać pies są surowe kości. Ponieważ ich struktura zmienia się w wyniku ogrzewania co oznacza, że mogą się rozszczepić i stanowić dla niego zagrożenie.
Staraj się żywić psa zgodnie z jego preferencjami, a także jego stanem zdrowia. Chory, osłabiony pies jest bardziej odporny na zarazki, zatem jeśli chcesz karmić go surowym mięsem, to musisz bardzo dobrze przemyśleć swoją decyzję.
Warzywa podaje się ugotowane delikatnie na parze. W takiej postaci są lepiej trawione niż surowe. Jednak nie należy karmić pupila wyłącznie warzywami gotowanymi. Według badań, podawanie surowych warzyw zapobiega powstawaniu nowotworów. Dlatego wskazane jest, przynajmniej od czasu do czasu (w tygodniu) podać 2-3 porcje surowych startych na tarce o drobniutkich oczkach, warzyw.
Wbrew wielu opiniom podawanie ugotowanych warzyw i surowego mięsa nie stanowi żadnego problemu.
Ważne jest też zwrócenie uwagi na jakość żywności. Jeśli podjąłeś decyzję o podawaniu swojemu pupilowi surowego mięsa, powinieneś zwrócić uwagę na jego pochodzenie. Mięso pochodzące z chowu przemysłowego może zawierać zarazki, które są prawdopodobnie nawet odporne na antybiotyki. Ponadto mięso takie jest obciążone hormonami, a ze względu na nieodpowiednie dla gatunku karmienie inwentarza żywego jest gorszym produktem odżywczym. Najlepiej kupować mięso od zaufanego gospodarza. Jeśli nie masz takiego, zachęcam do gotowania posiłków swojemu psu.
Nie myśl, że ta uwaga dotyczy tylko mięsa. Dotyczy to również warzyw i owoców. Jeśli pochodzą z Twojego regionu, będą zawierać więcej składników odżywczych, ponieważ zostają zebrane dojrzałe, jak również ze względu na krótką drogę transportu. Długie przechowywanie i transport znacznie uszczuplają wartość odżywczą.
Należy również pamiętać o urozmaiceniu surowego jadłospisu. W ten sposób zapewnisz psu dostęp do różnorodnych składników odżywczych. Jeśli żywność będzie bezpieczna, będzie pochodziła z pewnych źródeł, to w diecie znajdzie się niewiele szkodliwych substancji. Będzie to procentowało długim życiem i zdrowiem Twojego pupila. W tej kwestii, zatem na Tobie spoczywa odpowiedzialność.
Z wdzięcznością
Link do pracy doktor Johanny Illia www.vetmeduni.ac.at/hochschulschriften/diplomarbeiten/AC10913906.pdf